یعنی سن من اینجوریه. یادم نمی ره یک اتاق کامپیوترهای ۳۸۶ برای بچه های فوق لیسانس و دکترا در دانشکده داشتیم. یک کامپیوتر ۴۸۶ هم بود که جواهر مجلس بود که به ماها که دانشجوهای یه لا قبای لیسانس بودیم اجازه نمی دادند بهش نزدیک بشیم. و من یه روز که مسئول اتاق داخل اتاق کامپیوتر نبود, یواشکی اومدم دیسکتم رو فرمت کنم. در DOS فرمتش را تایپ کردم که دیدم خیلی داره طول میکشه. کلی ترسیدم که لابد داشتم ۴۸۶ رو اشتباهی فرمت می کردم و دیسک رو درآوردم و فرار کردم و چند روزی از جلوی در اتاق کامپیوتر نمی گذشتم که نکنه لو برم, تا بالاخره کسی خبر داد که ۴۸۶ داره درست کار می کنه و اتفاق خاصی براش نیفتاده!
خلاصه داستانی داشتیم ما!
