از اردیبهشت تا آبان ننوشتم. حتی برای پنج سالگی این بلاگ. البته بگم همچی زیاد کسی هم پیدا نشد که بگه چی شدی! کلی هم مطلب نصفه موند رو دستم. خلاصه حالا میخواهم کم کم بنویسم. گاهی یک خط. در نوشتن اما آنچه سعی میکردم را رعایت میکنم. الزامی ندارم که حتما بنویسم. فقط زمانی مینویسم که نوشتنیی باشد.
دلیل ننوشتنم را هر چند هیچ کی نپرسید خودم جواب میدهم. دلیل ننوشتنم غیر از تنبلی یا این که نوشتنم نمیومد، این بود که چند مطلب که نوشتم و دیدم هیچ کدام را نمیشه منتشر کرد، از خیر نوشتن افتادم. این که در و دیوار و همه آنها که دلسوزت هستند، هی بگن این طوری ننویس. خطریه ! آدم یه جوری میشه. میگه مثل این که فقط داره واسه خودش درد سر درست میکنه. خوب بیخیالش میشه!
تا بعد
